Nimfa Cynamonowa

 Mutacje z większą lub mniejszą zawartością brązowego pojawiają się najczęściej u gatunków, które znajdują się na drodze do domestykacji. Wg Smitha pierwsze nimfy cynamonowe pojawiły się w Nowej Zelandii w latach 50. W Europie pojawiły się pod koniec lat '60. Najpierw nazwano je 'Izabelowatymi"

   Nimfy cynamonowe są bardzo ładne, żółty jest zachowany, choć u większości ptaków jest bledszy. Mocniejszy żółty, podobnie jak u innych odmian, można uzyskać w hodowli ptaków ze 'złotej linii'. Jednak hodowcy wolą kolory bardziej pastelowe, które uzyskuje się u ptaków ze srebrnej linii. Jeśli chodzi o wartość wystawową (nie w Polsce) to nie ma to znaczenia. Ważne jest jedynie żeby kolor nie był 'poplamiony', ani przymglony, co jeszcze jest dość częste u nimf cynamonowych. Zdarza się to szczególnie u młodych po pierwszej zmianie koloru (po pierzeniu). Taki 'defekt' częściej mają samce niż samiczki. U takich samców pióra pokryw skrzydłowych poza białym lusterkiem są bardziej czarno-szare niż brązowe, natomiast pióra grzbietu są jasno-brązowo-szare z całkiem jasnymi, prawie białymi brzegami pojedynczych piórek. Ptak tak ubarwiony sprawia całkiem niezłe wrażenie, jednak brązowy kolor wygląda znacznie lepiej gdy jest czysty. Tak wyglądające roczne ptaki mogą w ciągu drugiego roku zmienić ubarwienie na czyste brązowe.

   U normalnie ubarwionej nimfy cynamonowej płeć rozróżnia się tak samo jak u nimf dzikich (samiczka ma bardziej brązową główkę, mniej czysty żółty i pomarańczowy)

   Technicznie mutacja cynamonowa jest wynikiem niekompletnej oksydacji eumelaniny w wyniku czego przyjmuje ona kolor brązowy zamiast szarego i czarnego.

   Jest to mutacja recesywna, sprzężona z płcią.

   Może być łączona z innymi mutacjami: cynamonowe szeki, białogłowe, perłowe. W kombinacjach większej ilości mutacji może być np. cynamonowy perłowy szek. Kombinacja odmian cynamonowej i srebrnej jest w Polsce nazywana "izabelowatą".