Nimfa Biała

biała nimfa z czerwonymi oczami

Ponieważ napisaliśmy ostatnio, że albinos nie jest oddzielną mutacją u nimf, wywołało to pewną konsternację u naszych Czytelników. W Polsce nimfa albinos, traktowana była jako jedna z kolorowych mutacji nimf. Zresztą problem ten nie dotyczy tylko nimf, dotyczy wszystkich papug. Nieporozumienia wynikają z niewiedzy jaki jest mechanizm albinizmu.

Albinizm to całkowita niezdolność do wytwarzania melaniny. Albinizm dotyczy tylko melaniny, nie innych barwników. Jeśli organizm wytwarza tylko melaninę to zahamowanie jej da w efekcie rzeczywiście białego ptaka. Jednak papugi mają jeszcze żółty (i czerwony) barwnik - psittacinę. Tak więc zahamowanie wytwarzania melaniny daje w efekcie ptaka żółtego, różowego, czerwonego itp. Brak melaniny "likwiduje" u papug takie kolory jak zielony, niebieski, czarny, szary, brązowy. Ale nadal pozostają: żółty, pomarańczowy, czerwony, różowy. Żeby otrzymać białą papugę należy "zlikwidować" też psittacinę. Powoduje to mutacja genu tzw. niebieskiego (od tego, że u większości papug powoduje zmianę koloru zielonego na niebieski).

Biała nimfa ma jedynie fenotyp (wygląd zewnętrzny) taki sam jak albinos. Genetycznie nie jest to jednak albinos. Jest to kombinacja recesywnych mutacji: sprzężonej z płcią - lutino i autosomalnej - białogłowej (niebieskiej). Ptak taki pozbawiony jest barwników ponieważ mutacja lutino hamuje melaniny, a białogłowa - psittaciny.

biała nimfa z ciemnymi oczami

Przypomnijmy - nimfa, zwana powszechnie albinosem jest całkowicie białym ptakiem, ma różowe nogi i dziób, czerwone oczy. Są też nimfy odmiany czystej lub całkiem czyste szeki - obie te odmiany skrzyżowane z białogłową dadzą białe nimfy z ciemnymi oczami.

Mając nimfę "albinosa" należy szczególnie uważać na jej oczy - są one bardzo wrażliwe na światło (więcej na ten temat przy opisie mutacji lutino)

Jak osiągnąć białą nimfę? Najprościej oczywiście jest połączyć dwie białe nimfy. Jednak nie jest to polecane przez specjalistów, poza tym o białą nimfę nie jest tak łatwo, nie mówiąc już o trudnościach w rozróżnieniu płci. Najlepszym sposobem jest kupić dobrego samca lutino (koniecznie bez łysinki) i nimfę białogłową. Taka para da potomstwo: wszyscy synowie będą normalni, nosiciele lutino i białogłowej, wszystkie córki będą lutino, nosicielki białogłowej.

Wydawałoby się, że nic prostszego jak połączyć teraz ze sobą młode. Jednak tego nie powinno się robić (właśnie w ten sposób powstała wada genetyczna lutino - łysinka). Najlepszym sposobem będzie teraz kupić nową nimfę białogłową (najlepiej kuzynkę ze strony matki) i połączyć z nią młodego samca, który jest nosicielem genu białogłowej i lutino. Połączenie syna z matką ponownie stwarza problem łączenia w zbyt bliskim pokrewieństwie.

W tym przypadku jest tylko jedna możliwość uzyskania samiczki 'albino' (oczywiście jest to rozkład procentowy, dla dużej ilości lęgów). Młode które mogą dać w przyszłości białe nimfy to tylko te, które mają przynajmniej po jednym genie i lutino i białogłowej. W przypadku samców nie jesteśmy w stanie powiedzieć które są które - wśród samców białogłowych nie jesteśmy w stanie stwierdzić który jest nosicielem lutino, a który nie, podobnie w przypadku samców ubarwionych normalnie. Tak więc do dalszej hodowli 'albinosów' nadają się tylko samiczki lutino i biała.

UWAGA: bardzo często popełnianym bledem jest stwierdzenie, że papuga jest szpaltem na albino (nosicielem albino). Nie ma takiej możliwości ponieważ, jak już napisałam, albino to kombinacja dwóch mutacji, a nie pojedyncza mutacja, a szpaltem papuga może być tylko na pojedynczą mutację. Szpaltem może być jedynie na jedną ze składowych mutacji: lutino albo białogłową, albo obie te mutacje.